Im dying... :| NOT!

Ugh! so much to do, so little time na talaga! grabe! super nagkapatong patong na lahat ng mga gawain and scheduled events! Para san pa ba at ginawa ng Diyos na merong 30 days in a month and 12 months in a year kung lahat dn nmn pla eh pagsasabay-sabayin ng isang bagsakan?!

Quizzes, homeworks, reports, theater productions, outings, and endless meetings.. GOSH! isa lang ang katawan at utak ko, ano gagawin ko? ano uunahin ko?!

1st of all Im really confused right now, di ko na talaga alam ang gagawin ko at kung ano uunahin ko. Kung ano bang mas matimbang at mas importante sa buhay ko. Im torn between 2 most important things in my life, acads and (T). Im so freaking jaded!

Right now, katatapos ko lng gawin ung pagkahaba-haba naming hw which was due today, buti na lang talaga at naihabol ko pa siyang isubmit before midnight, or else im doomed! Then i just had a phone call, twice siyang tumawag pero di ko nasagot cause im so busy pero sinadya ko din talgang ind sagutin cause I had a feeling na bad news ang hatid nun. But then again di ako nakatiis cause im worried na din, after submitting my hw, tnext ko siya to ask kung bakit siya tumawag and my senses were right! Problema lng ang hatid nun, but I was glad na tumawag siya so that we could finally resolve and talk about what we are suppose to do. Pero sadyang malupit ang tadhana, sa kalagitnaan ng convo namin biglang naputol ung usapan so ako nmn ung tumawag uli pero landline ung gamit ko cause wala ako load...hahahha...so poor, i know. lol. anyway, ed un tinuloy nmn ung usapan and all then naputol uli and this time it was because of my mom! ang epal lng tlga! kaasar! so aun tnwagan ko n lng xa uli with my phone pero this time sandali lng ung usapan cause naka reg load lng ako and iniignore ako ng Globe so di ako makapag superunli or kahit combo man lng so that i can call back. Then I decided to just write this stupid blog cause im so frustrated right now!

Anyway, tomorrow i have 2 quizzes lined up for me and wala pa akong narereview maski isa dun! Good luck na lng tlga! Argh! carry lng ung quiz ko sa CISCO dali lng un pero pinoproblema ko is ung sa OR, problem solving un! MAHIRAP! I need to freaking study! pero pano ako magaaral kung ang daming nakikisabay na problema!?

Bukas, I'll be going to school early.. Cause I need to go to the OSA and to the Sec. Gen to settle things down. Then I need to call for a meeting early in the morning, klngan kong sabihan and idiscuss ang mga bagay-bagay sa mga tao ko before anything else, but right now I can't decide for myself with regards to that. I need to talk to my assistant and ask for some help. Gusto ko magpatawag ng meeting cause its for the best pero naiisip ko din ung consequences pag ginawa ko un.

Tomorrow, naka sched din dapat ang aming Showcase. Oo, bukas..Naka set na siya for tomorrow even though hindi pa approved ung script, even though were not 100% sure na makukuha na namin ang final decision ng OSA tom. Pero GOSH! naman kasi! medyo nakakaasar lng! almost 3 months na kaming nag-aantay, grabe lang! Aus lng nmn sakin na ma move, ok nga un eh more time to prepare pero sana naman ind ung ganito na palagi na lang binibitin, lagi na lng umaasa, araw-araw nangangamba na baka this is the day. ANG HIRAP! ANG HIRAP NG UMASA SA WALA! Sana naman may definite time man lng na binibigay. Hindi ung ganito na bawat araw na lumipas parang unti-unti din kaming tinotorture. leche!

Sa totoo lng, ang pinaka ayaw ko lng naman sa mga nangyayari ngaun is ung nakikita ko ung mga tao ko na masyado ng nahihirapan. Ok lng sana kung ako lng, I can manage. But seeing everyone, seeing their faces, just hurts me. Naaawa na ko sa kanilang lahat, sa lahat ng nagpapagod, nagpapakahirap at naguubos ng oras para dito. Ang hirap lng talaga kasi na maintain ang pagiging motivated kung di mo naman nakikita ang finish line.

Ngayon, ang alam nilang lahat tuloy na tuloy na ito bukas, at un ay dahil pinilit naming paniwalain sila sa ideyang iyon kahit na sa sarili namin alam namin na di lang sila ang linoloko namin kundi ang aming mga sarili. Pero un lng ang natatatnging paraan para hindi sila mawalan ng gana. Kahit na sa totoo lng naguguilty na ko sa mga kasinungalingang ito, wala na kong magagawa kung di panindigan ang aking mga nabitawang salita and just hope for the best.

Ayan, medyo gumaan-gaan na ang pakiramdam ko ngaun. I think makakabalik na ko sa mga dapat kong gawin. I guess writing this piece of crap really helped kahit na napaka walang sense nitong blog kong to at wala naman akong ibang pinagsasabi kung di mga reklamo ko sa buhay.

By the way, I just remembered. Isa pa palang concern ko kung bakit ako na tetense right now is because...Im bleeding..Yes, Im bleeding again. And Im scared. Nangyare na to before pero gumaling dn pero just this evening after ko mag sneeze blood came out of my nose again. Di naman siya madami onti lng as in, pero its a sign na natritrigger na naman ung something ko sa nasal chuchu ko. And im freaking scared! cause sabi before ng doctor ko pag lumala pa daw pde daw ako maoperahan which I refused simula pa lng. Kaya nga we tried na daainin sa medication eh, and it worked and sana same thing would happen right now.

Haaaayyyy... buhay nga naman. So many surprises, you'll never know what will happen next. Ngayon ang saya-saya mo di mo alam bukas wala ka na pala sa mundong ito.

Ilang araw na nga lang ang natitira and Christmas na ang dami pang sakun ang nangyayari.

bahala na nga! anyway, di ko alam kung pano na tatapusintong blog na to and medyo mahaba na siya so I'll just leave you with this...


" In spite of all this challenges that were all facing right now, I still find time to think about you. I hate it when you always disappear without even saying a word or two, but I love the fact that it also makes me realize how much I miss you when you're not here. If only you know that Im starting to develop this kind of feelings for you.But I guess that would never happen :( "